بعد از مدت ها فیلمی دیدم که واقعا ارزش زمانی که براش گذاشتم رو داشت.

تمارض

اثری به غایت خلاقانه بود که رد تفکرات شهرام مکری رو به وضوح میشه در اون دید، البته که عبد آبست از چهره های نزدیک به مکری هست و این اتفاق ، خیلی دور از ذهن نیست.

خلاقیت تمارض ، برآمده از خود فرمه

تمارض  از اون فیلم هاییه که اولا

واقعا فیلمه

یعنی در مدیوم های دیگه مثل تئاتر و ادیبات و ... قابلیت اجرایی نداره

و ثانیا

از فرم خلاقانه ای بهره منده که دقیقا برای روایت این داستان مناسبه ، نه اینکه کارگردان

فرم عجیبی در ذهن داشته باشه و با ذوق زدگی بگه:

بچه هاااا ، بیاید فیلم بسازیم

تمارض فیلمی است که با حداقل امکانات و بسیار بسیار ارزون ساخته شده و از نظر داستانی ، برای هر مخاطبی جذابه

البته که طبیعتا مخاطب عام ، علی رغم همه ی موارد بالا شاید متوجه بعضی چیزها نباشه و خب به طور کلی

تمارض رو نبینه

ولی این چیزی از ارزش فیلم عالی تمارض کم نمی کنه

هرچند که تمارض به اندازه ی یک پایان عالی با یک شاهکار فاصله داره