از من بپرسید!

حقیقت اینه که دنیا پر از سوالای بی جوابه و من دربه در دنبال پیدا کردن جواب این سوالام، این وبلاگ رو درست کردم تا با هم دنبال جوابای سوالای بی جواب بگردیم

۲ مطلب در آبان ۱۳۹۹ ثبت شده است

چرا انتخاب کردیم در این شرایط به دنیا بیاییم؟

من الزاما اعتقادی به تناسخ ندارم

اما صرفا به عنوان یک بازی ذهنی

اگر فرض کنیم، ما قبل از اینکه به این دنیا بیاییم، زندگی می کردیم و برای این زندگی فعلی هم، خودمان انتخاب کردیم که کجا و کی به دنیا بیایم.

حالا می توانیم به این فکر کنیم که چرا چنین انتخابی کردیم؟

از خودم مثال می زنم.

گاهی با خودم فکر می کنم، شاید من در زندگی قبلی ام، مثلا یک پژوهشگر بودم که در پاریس زندگی می کرده و در سفری که به ایران داشته، به فرهنگ خاص و نسبتا دست نخورده ی ی ایران علاقه مند شده. اما چون فرانسوی بودم، بیشتر از یک حدی نتوانستم به مردم ایران نزدیک شوم.

پس در زندگی بعدی ام، انتخاب کرده ام که در ایران به دنیا بیایم. چون احساس می کردم اینگونه بخشی از درکی که باید نسبت به جهان داشته باشم کامل می شود.

حتی شاید مثلا، مثلا انتخاب کرده باشم تا در خانواده ای پر جمعیت با سطح مالی متوسط در یزد به دنیا بیایم. زیرا که تصور می کردم، فهم زندگی اجتماعی مردم یزد بسیار جالب و مهم است. حتی شاید خودم انتخاب کردم که شغل پدرم مثلا تولید باقلوای یزدی باشد. چون فکر می کردم، فهم فلسفه ی خوراکی ها و مزه های مردم نقاط مختلف جهان، به فهم من از جهان کمک فوق العاده ای می کند.

نمی دانم

شاید صرفا مشغول پشت سرهم قرار دادن پرت و پلاهای ذهنی ام هستم. اما اگر تا پایان این متن من را تحمل کرده اید، لحظه ای درنگ کنید و به این مساله فکر کنید که چرا انتخاب کرده اید در ایران، در این زمان و در این خانواده به دنیا بیاید؟

پاسخ به این سوال شاید عملا هیچ تغییری در ظاهر زندگی ما ایجاد نکند.

اما شاید بتواند، به فهم اینکه مشغول تجربه ی چه چیزی هستیم و آورده هایمان از این سفر زندگی چیست، کمک کند.

پی نوشت: به نظر شما هم عکس باقلوا برای این پست خیلی بی ربطه؟ ولی خب حداقل خوشمزه است، نه؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سعید مولایی

آخرین روز کاوشگر رادیو جوان

پیش نوشت: در این چند سالی که این وبلاگ رو دارم همیشه سعی کردم به شکل مستقیم به کار و زندگی شخصی خودم اشاره ای نکنم. اما این یادداشت، به دلیل ماهیتش نمی تونست شامل این رویه باشه.

امروز کاوشگر تحویل تیم دیگه ای شد. نمی دونم احیانا از اواخر سال ۹۳ که برنامه شروع شد تا همین چند روز پیش، هرگز ساعت ۹ تا ۱۰ صبح رادیوجوان گوش دادید یا نه، ولی بنظر میاد بخش زیادی از افرادی که در این مدت برنامه رو گوش دادن، تصور می کردن که با برنامه ای طرف هستن که برای شنونده هاش ارزش قائله.

از عصرایران تا ستاد فناوری نانو و خیلی های دیگه، بدون اینکه ما از نزدیک بشناسیمشون به کاوشگر لطف داشتن.

مجله دانستنیها، ویژه نامه ی نوروز 95

هر برنامه ی روتینی، خصوصا وقتی این همه سال روی آنتن رادیو بوده، بالا و پایین داره و کاوشگر هم از این قضیه مستثنی نبود. البته این مساله هم ریشه ی داخلی داشت و هم خیلی وقت ها ریشه ی خارجی. در کاوشگر تعدادی آدم دور هم جمع شدن که یا اصلا تا حالا کار برنامه سازی رادیو نکرده بودن (از جمله خود من) یا اینکه هرگز اثر شاخص و متمایزی با سایر برنامه هایی که روی آنتن رادیو هست تولید نکرده بودن. این تلاش، پشتکار و مدیریت شخص سیاوش عقدایی بود که به ما میدون داد تا کار کنیم، اشتباه کنیم و رشد کنیم.  

نمی دونم شما هم اینجوری هستید یا نه

ولی انگار همیشه اولین شغل آدم تاثیر مهمی در طول زندگی آدم داره. من خیلی خوش شانس بودم که در اولین شغل زندگیم، مدیرم سیاوش عقدایی بود و این فرصت رو داشتم تا از بچه های تیم کاوشگر یادبگیرم. در تمامی این چند سالی که کاوشگر روی آنتن بود، تیم برنامه چند تغییر و تحول اساسی داشت. خود من هم چهار سالی هست که از تیم برنامه خارج شدم. ولی با اجازه تون و با نهایت پررویی همیشه خودم رو یکی از کاوشگران می دونستم و می دونم! و گاهی حسرت این رو می خورم که چرا اون موقع انتخاب کردم از فضای رادیو به سمت فضای تصویر برم.

راستش طبیعتا وقتی خبر تعطیلی کاوشگر رو شنیدم، خیلی خوشحال نشدم. اما وسط سرچ کردنم واسه پیدا کردن یه سری اطلاعات راجع به کاوشگر به این مطلب برخوردم.

اهداء عضو؛ موافق یا مخالف؟

قطعا هیچ سرنوشتی بهتر از این برای برنامه و تیم اون برنامه نمیشه متصور شد. تمام کاری که یک برنامه رادیویی یا تلویزیونی، یک کتاب، یک فیلم یا یک سخنرانی می تونه بکنه یک تلنگره.

همین

بنظرمیاد رستگار شدیم.

پانوشت 1: بدون شک کاوشگر نبود، اگر نازنین علیدادیانی، حسین رضوی، ونوس میراعلایی، محسن رسولی، ملیحه رشیدی، عارفه موسوی، سودابه طهوری و شهره شایان با خلاقیت هاشون این تیم رو نمی ساختن.

پانوشت 2: حقیقتا نه بلدم و نه اهل شعار دادنم. ولی حتما هیچ کاوشگری وجود خارجی نداشت، اگر لطف شنوندگانش نبود.

 

۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سعید مولایی