پریروز بود که برای پیدا کردن یک لوکیشن فیلمبرداری مجبور شدم مدت بسیار زیاد و مصافت بسیار طولانی رو پیدا گز کنم.
واقعا یه جاهایی
یه وقتایی
یه زمانایی خیلی خسته میشه
دیگه احساس می کنی وااااقعا نمی کشی!
واااااقعا نمی تونی
اون موقع هاست که اگه کم نیاری
تهش به چیزی میرسی که اصلا انتظارش هم نداری
احتمالا انقدر بزرگ و خوب که تا همیشه برات می مونه و فراموشش نمی کنی!
پریروز برای من اینجوری بود.
از یه جایی سردراوردم عجیب!
میشنوید؟
صداها رو می شنوید؟
برخلاف عادت معهود که خیلی وقت ها چند روز از اتفاق می گذشت و بعد شروع به نوشتم می کردم ، امشب ترجیح دادم هرجه سریعتر از عصر دوشنبه،26 تیر برایتان بنویسم. عصری که قرار بود با معرفی من به خانوم فرزانه کابلی ، طرح رقص و بازیگر صورت گیرد،اما در نهایت به نحوه ی دیگری رقم خورد و من در شرایطی که بلیط تهیه نکرده بود،در یکی از بهترین صندلی ها به تماشای تاتری نشستم که از چند هفته ی قبل باید بلیط آن را به بهای گزافی خریداری می کردم !
تازه تمام این مسایل در شرایطی است که من به واسطه ی اینکه از ساعت ها قبل از شروع نمایش در سالن حاضر بودم، شاهد بخش زیادی از رویداد های پشت صحنه ی نمایش هم بودم که به خودی خود برای من درس بود و کلی آموختم.
حیف که الان خیلی زمان ندارم تا شرح دهم
چقد نشستن و خجالت کشیدن و سر در گوشی فروکردن در زمان تمرین دیگران در سالن تاتر غلط و بد بود و ایکاش کمی پر رو بازی در می آوردم و خودی نشان می دادم.
حیف که زمان ندارم
وگرنه از اشعار پایانی نمایش برایتان می کفتم
حیف که زمان ندارم
وگرنه از شب های تهران و میدان حسن آباد و تماشاخانه ی سنگلج بیشتر برایتان می گفتم.
پ.ن1 : متن رو دارم با یکی دو روز تاخیر منتشر می کنم.
پ.ن 2: بنگاه تئاترال،تئاتر طنز و در لحظاتی مسحور کننده بود که توش کارهایی عجیب و غریبی که نیازمندجرات زیاده کم نبود! از لحظه ی ورود تماشاگران و استقبال گرم بنگاه تئاترالی ها گرفته تا ... کار هادی مرزبان به عنوان کارگردان قابل ستایش بود. میرطاهر مظلومی میون بازیگران عالی بود و از ادب و متانت ایرج راد در پشت صحنه خیلی یاد گرفتم. در کل اگه میخواید بخندید، برید تئاتر بنگاه تئاترال رو که نوشته ی علی نصیریان هست رو در تماشاخانه ی سنگلج تماشا کنید!
پ.ن3: بهشت واقعی جاییه که سالیان سال سمندریان و سایر بزرگان تئاتر ایران اونجا اجرا می رفتن! بهشت اون جاییه که بهرام بیضایی اون جا کار بالای صحنه می برده! بهشت اینجاست! تماشاخانه ی سنگلج! با تاریخ غریبش! با یک دنیا خاطره برای تئاتری ها!
